Pers 

po raz pierwszy pojawił się na wystawie w 1871 roku. Pierwsze koty tej rasy miały dłuższy pysk i rzadszą sierść, ale długotrwała selekcja doprowadziła do persów jakie mamy teraz.
Imponująca jest liczba odmian tej rasy. Jest około 180 różnych rodzajów ubarwienia. Podzielone są w pięć grup. Pers jednolity to najstarsza odmiana kota perskiego. Pierwszy ras wystawiona na wystawie w 1871 roku. Do tej grupy należą wszystkie odmiany o jednolitym ubarwieniu (czarne, niebieskie, czerwone, kremowe, czekoladowe, lilia). Wszystkie mają pomarańczowe oczy.
Pers to kot spokojny, zrównoważony, a jednocześnie niezależny, dobrze znoszący samotność. Bardzo chętnie śpi i leniuchuje. Jego długa sierść może być kłopotliwa w gorące dni, często prowadzi do przegrzania. Trzeba ją ponadto codziennie czesać, by nie dopuścić do skołtunienia. Pers niechętnie wychodzi na dwór.

A Oto Kilka Ciekawostek O Persie :

Długość życia

13–15 lat

Waga dorosłego kota 

2,5–6kg

Ilość kociąt w miocie 

3–4 (przeciętnie)

Usposobienie 

spokojne, miłe, łagodne, niewielkie talenty łowcze.

Umaszczenie 

rozmaite odmiany barwne (czarna, biała, ruda, niebieska, kremowa i inne, jest ich ok. 150). Również kolor oczu może być różny: niebieski, pomarańczowy lub mieszany (jedno niebieskie drugie pomarańczowe).

                              Budowa 

Budowa krępa. Kończyny silne. Głowa duża, masywna, szeroka, czoło wypukłe, policzki pełne, broda dobrze rozwinięta. Nos mały, szeroki, z tzw. stopem. Ogon puszysty na całej długości. Średnia długość sierści ok. 10 cm. Wewnątrz ucha, a także między opuszkami palców wszystkich łap, powinien znajdować się pędzelek sierści. Kolejną charakterystyczną cechą kota perskiego jest tzw. kryza, którą tworzy gęsta i dłuższa sierść rosnąca od uszu wokół brody.