Kot Syberyjski

Rasa kota domowego , zaliczana do ras półdługowłosych, pochodząca z
Syberii. Zarejestrowana w
Fife dopiero w 1998
roku. Panuje przekonanie, że koty tej rasy nie uczulają
ludzi tak jak koty innych ras, ponieważ ich ślina zawiera mniej
białka Fel D1
Historia rasy

Kot syberyjski to przedstawiciel jednej z naturalnych ras pół-długowłosych. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału
człowieka. Początki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podają nawet
XI w. Pochodzi z Syberii i dlatego jest jednym z najczęściej występujących
kotów domowych w
Rosji. Kot ten został upowszechniony poza
Rosją stosunkowo niedawno, na Zachodzie dopiero po upadku ZSRR. Rasę w
1989r. odkryło w Związku Radzieckim małżeństwo Schultz, miłośnicy kotów z ówczesnego
NRD. Zakupili kilka okazów w Leningradzie. Krótkie dzieje tej rasy w krajach zachodnich sprawiają, że jej dokumentacja genealogiczna jest nader skąpa. W Polsce
hodowlę tej rasy rozpoczęto w roku 1989, kiedy to Jolanta Sztykiel sprowadziła pierwszego kota syberyjskiego.
Charakter
Koty syberyjskie to zwierzęta ruchliwe, żywiołowe, z dużym
temperamentem. Są bardzo przyjacielskie, uczuciowe. Nie są agresywne,
nie mają również niszczycielskich zapędów. Koty te bardzo lubią wspinać
się i skakać, co potwierdza ich częste odpoczywanie na wysokich półkach i
szafach. Są wspaniałymi myśliwymi. Jest prawdopodobne, że mieszkańcy
Syberii używali ich jako "stróża" domu, ponieważ potrafił reagować
mruczeniem na widok zbliżającego się obcego. W rodzinie jest serdeczny i
towarzyski, nienatarczywy, niezależny.
Wzorzec rasy
Koty syberyjskie mają szerokie uszy, z wystającymi frędzelkami, lekko
skośne oczy, frędzelki między poduszkami, na łapkach, portki na tylnych
łapach.
Wygląd
Ogólnie
Wielkość - średni lub duży, samice najczęściej mniejsze od
samców. Samce od 8 do ponad 10 kg, samice do 6 kg. Ma masywne ciało o
mocnym kośćcu. Kot o wyglądzie majestatycznym.
Głowa
Kształt - nieco dłuższa, niż szeroka, łagodnie zaokrąglona.
Czoło - szerokie, lekko zaokrąglone.
Policzki - kości policzkowe dobrze rozwinięte, wysoko osadzone.
Nos - średniej długości, szeroki.
Broda - delikatnie cofnięta, profil pokazuje zakrzywioną linie od podbródka do nosa.
Uszy
Kształt - średniej wielkości , szeroko otwarte u nasady, zaokrąglone na końcach.
Umiejscowienie - dość szeroko rozstawione, lekko nachylone ku przodowi. Wychodzą z nich kosmyki sierści.
Oczy
Kształt - duże, lekko owalne, osadzone dość daleko od siebie.
Kolor - jednolity, każdy kolor jest dopuszczany; młode koty mają najczęściej niebieskie oczy.
Korpus
Struktura - mocny kościec, muskularny, mocny kark, szeroka klatka piersiowa
Kończyny
Nogi - średniej długości, proporcjonalne do tułowia, mocne.
Łapy - duże, okrągłe, z pęczkami długich włosów między palcami.
Ogon
Ogon - szeroki i mocny u nasady, stopniowo zwężający się ku
końcowi. Równomiernie puszysty. Sierść na ogonie gęsta i długa. Jeżeli
uchwyci się ogon za koniec i uniesie, sierść nie powinna rozpadać się.
Ogon średniej długości, zawinięty wzdłuż boku powinien dochodzić do
łopatki.
Futro
Struktura - półdługie, bardzo gęste, włos okrywowy twardy,
błyszczący, nieprzemakalny, wydłużający się od łopatek do zadu,
opadający na boki i górną cześć ogona. Podszerstek podwójny, gęsty i
zwarty w porze zimowej, nieznaczny w porze letniej. Sierść nigdy nie
zbija się w kołtuny. Sierść zdobiąca jest długa i gęsta, występuje w
formie grzywy i kołnierza (tzw. kryza), lecz nie powinna być zbyt
przerośnięta. We współczesnych tendencjach dopuszcza się dwie formy
kołnierza - albo okrągły (równy na całej długości), lub owalny (dłuższy
po bokach, a pod podbródkiem krótszy). nie jest dopuszczalny kołnierz
trójkątny, jak u kotów norweskich leśnych. Na klatce piersiowej sierść
zwarta i gęsta (tzw. żabot). Szeroki kołnierz podkreśla dostojny wygląd
kota syberyjskiego. Za grzywą na szyi sierść trochę krótsza, co tworzy
granicę między masywną głową i masywnie zbudowanym tułowiem. Okazałe
"portki" i puszysty ogon.
Kolor - koty syberyjskie dzieli się obecnie na dwie odmiany kolorystyczne: tzw. klasyczne i Neva
Masqurade
Wśród kotów umaszczonych klasycznie dopuszczalne są wszystkie kolory,
wliczając wszystkie odmiany kolorystyczne z białym, z wyjątkiem kolorów:
czekoladowego, liliowego, cynamonowego i oznaczeń. Występowanie koloru
białego jest dozwolone m.in. jako biała gwiazda (płomyk), biały
medalion, biała klatka piersiowa, biały na brzuchu, białe łapy oraz
bicolour, arlekin, van. Umaszczenie Neva Masquarade to znaczenia typu
point (maska, uszy, łapy, ogon).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz